معنی نعمت خواره - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(نَ وَ)

نعمت خواره. نعمت خور. روزی خورنده. رجوع به نعمت خواره شود:
حق نعمت شناختن در کار
نعمت افزون دهد به نعمت خوار.
نظامی

(سَ)

نمک خوار. نمک پرورده. که نمک کسی را خورد و از نعمت او متنعم شود:
چه شورش فکندند در انجمن
نمک خوارگان نمکدان شکن.
قدسی (از آنندراج)

(پَ)

روزی خوار. (ناظم الاطباء). نعمت خواره

کسی که نان و نمک دیگری را خورده، دو یا چند تن که با هم نان و نمک خورده باشند

روزی خوار، نعمت خواره